British flag  Bandeira brasileira
Plaatje familiewapen De Munnick

Plaatje Braziliaanse vlag

~ Losse notities veiligheid in Brazilië ~

Meer Brazilië

Foto revolver. Bron Wikipedia: https://en.wikipedia.org/wiki/Revolver * Verzekering tegen verdwaalde kogel (Veiligheid in Brazilië 1)
2010/03 - De grootste bank van Brazilië, Bradesco, verkoopt een verzekering tegen verdwaalde kogels. Voor ongeveer Euro 1,40 per maand, krijg je iets van Euro 8.000 uitgekeerd als je omkomt door een verdwaalde kogel. In de favelas (krottenwijken) van Brazilië zijn vrij vaak schietpartijen tussen drugsbendes, of tussen de politie en drugsbendes.

De bank experimenteert met deze verzekering in de krottenwijken Rocinha in Rio de Janeiro en Heliópolis in São Paulo. De ‘microverzekering’ wordt vooralsnog alleen verkocht aan mensen tussen de twintig en vijftig jaar oud, die een bankrekening hebben bij de vestigingen van de bank in de genoemde wijken.

Een bankvestiging in een krottenwijk? Inderdaad. Het begrip krottenwijk is zeer betrekkelijk. Wat men in Brazilië favelas noemt, zijn eigenlijk informele steden, met winkelstraten, keurige huizen (vaak niet compleet afgewerkt) en alleen aan de randen de huisjes en barakken, die Nederlanders associëren met krottenwijken. Zie De burgerlijke krottenwijk.

De ‘verdwaalde-kogelverzekering’ laat zien dat Brazilië een veiligheidsprobleem kent, in ieder geval in de favelas, en dat bedrijven overal geld aan willen verdienen. Op zich verschilt de verzekering niet veel van een ongevallenverzekering. Eigenlijk is een verdwaalde kogel niet meer dan een soort ongeluk. Een beetje bijzonder misschien, maar niet zo heel anders dan de bellende automobilist, die je aanrijdt. In beide gevallen zit er verwerpelijk menselijk gedrag achter het ‘ongeluk’. Helaas.


* Veiligheid in Brazilië valt reuze mee (Veiligheid in Brazilië 2)
2010/03 - Brazilië heeft een slechte naam als het gaat om veiligheid. Heel wat toeristen laten zich weerhouden om naar Brazilië te gaan, afgeschrikt door de verhalen. Een verhaal, zoals hieronder over een verzekering tegen verdwaalde kogels, draagt daartoe bij. Dat realiseer ik me, maar is geen reden om zo’n fenomeen dan maar niet te noemen.

Gelukkig valt het met die veiligheid reuze mee. Althans: de verhalen in de media en aan de borreltafel zijn zwaar overdreven. Er is een probleem (zoals in vele landen), maar het is bij lange na niet zo groot, als de verhalen willen doen geloven. Helaas wordt er tegenwoordig vooral in zwart-wittermen gediscussieerd, dus deze nuancering zal ook wel niet overkomen.

Braziliës veiligheidsprobleem beperkt zich grotendeels tot specifieke plekken. Het geweld vindt vooral plaats in en om de favelas (perifere wijken, waar de armen en -helaas- de drugsbendes zitten). Ondertussen is het in Brazilië wel zaak om op je spullen te passen, niet met je rijkdom te koop lopen (keep a low profile) en extra voorzichtig te zijn in stille straatjes.

Dat in acht nemend, is het prima toeven in Brazilië.


Foto 'Gevaar elektrisch hek' * Het hek van de buurman (Veiligheid in Brazilië 3)
2010/03 - De nieuwe buren hebben een ‘elektrisch hek’ (cerca elétrica) laten plaatsen. Dat wil zeggen dat op hun muur, boven op het hek aan de voorkant, langs de dakrand en zo om hun hele huis vier schrikdraden zijn gespannen. Keurig met om de zo veel meter een bordje met een waarschuwing. Een inbreker, die er overheen probeert te klimmen, loopt het risico van een fikse, maar niet dodelijke schok.

Brazilië heeft een veiligheidsprobleem, zoals hieronder al geconstateerd. Iedereen gaat daar anders mee om. De buurman heeft zich helemaal ingedekt met zijn elektrische hek en een alarminstallatie verbonden met een alarmdienst. Sommigen beweren dat je daarmee juist laat merken dat er wat te halen valt. Anderen proberen hun woning er juist niet al te rijk uit te laten zien, bijvoorbeeld door niet alles piekfijn te laten schilderen. Het gebeurt nogal eens dat inbrekers na een schilderbeurt denken “hé, daar zijn nieuwe mensen komen wonen met geld” en hun slag slaan.

Het blijven dilemma’s. Met elke veiligheidsmaatregel schakel je wel een categorie inbrekers uit. De betere, om het maar zo te noemen, ben je niet zo heel gemakkelijk voor. Brazilië heeft een veiligheidsprobleem, zo veel is duidelijk. Ik blijf er aan toevoegen dat het veel minder groot is dan de media en de borrelpraat doen geloven.


* Veiligheid in Brazilië 4: overwegingen en aanbevelingen
2010/06 - Hier een aantal tips over veiligheid in Brazilië:

Overwegingen.

Concrete aanbevelingen.

Laat u vooral niet weerhouden van een reis naar en in Brazilië!


Foto raam met tralies * Tralies (Veiligheid in Brazilië 5)
2010/10 - Veel landen, waaronder Brazilië, hebben een veiligheidsprobleem, al wordt dat ook altijd overdreven. Huizen zijn in Brazilië standaard dan ook meestal voorzien van hoge hekken en hebben vrijwel altijd tralies voor de ramen.

Dat leidt tot de wat bittere constatering dat de boeven vrij op straat lopen en de gewone burger in een gevangenis zit. Nou ja, je kunt er wel uit natuurlijk.


* Schietpartij (Veiligheid in Brazilië 6)
2010/12 - In de diverse opmerkingen, die ik maakte over veiligheid in Brazilië, probeerde ik steeds om het probleem in perspectief te zien, want er wordt vaak overdreven. Ondertussen heeft Brazilië wel degelijk een veiligheidsprobleem, zoals ik ook steeds aangaf.

Ik was er zelf niet, maar nu kwam het toch echt dicht bij: er was een schietpartij in de straat waar ik vaak verblijf. Een buurvrouw stond met een overbuurvrouw te praten, toen twee opgeschoten knapen langs kwamen, hun fiets neergooiden en een pistool trokken. Uiteindelijk hebben ze naar zeggen iets van acht schoten gelost, gelukkig zonder iemand te raken. Gisteren braken inbrekers op klaarlichte dag in in een huis aan de overkant.

Nog steeds geldt dat de borrelpraat van “Brazilië is zo vréselijk gevaarlijk” overdreven is, maar ik moest na het verhaal van de buurvrouw toch wel even slikken.


Foto boulevard * Overval (Veiligheid in Brazilië 7)

2011/12 - Voor de tweede keer in mijn leven ben ik overvallen in Brazilië. De eerste keer ruim twintig jaar geleden met mijn ouders, die er erg gringo uitzagen, nabij de Praia do Flamengo in Rio de Janeiro, nu in een rustige kustplaats in de staat São Paulo. We waren al gewaarschuwd dat de criminaliteit daar sterk was toegenomen.

Omdat je niet helemaal in functie van de gevaren wilt leven, had ik toch mijn fototoestel meegenomen naar het strand. In een onopvallende, oude tas, dat wel. Aan de boulevard maakte ik een foto en toen zag ik twee verdachte jongens langs fietsen. Verdacht, omdat we gewaarschuwd waren voor boefjes op de fiets.

Ze leken door te rijden en waren snel verdwenen. Toen we even later in een rustig straatje liepen, waren ze er ineens weer. Met de hand op de buik deden ze of ze een pistool in de broekband hadden en kondigden de overval aan. Waarschijnlijk waren ze ongewapend, maar je neemt geen risico. Spullen afgegeven, de knapen snel weggefietst. Wij bleven ietwat verdwaasd achter. Het gaat allemaal heel snel.

Aangifte gedaan. De politie is zo vriendelijk om ons terug te brengen - met loeiende sirene en hoge snelheid.

Je weet dat het kan gebeuren, je bent vaak gewaarschuwd (te vaak, daar word je ook wat iebel van), maar als je dan echt overvallen wordt, is het een rotervaring, zelfs als de bandieten niet eerst meppen en dan de spullen pakken, wat helaas ook voor komt.

Desondanks blijf ik zeggen: ja, Brazilië heeft een probleem met misdaad, absoluut, maar je moet dat niet overdrijven, zoals de media en borrelpraters vaak doen.


Foto van 
	theater in Rio de Janeiro * Fotograferen in Brazilië (Veiligheid in Brazilië 8)

2014/01 - In een reactie op deze foto uit Rio de Janeiro (hiernaast klein) stelde een reageerder dat je in sommige landen geen telelens kunt gebruiken. De foto is duidelijk met groothoek genomen zoals de vallende lijnen van de gebouwen laten zien. De opmerking, waarschijnlijk niet letterlijk bedoeld, zette me aan het denken. Hoe is het eigenlijk om te fotograferen in Brazilië?

De eerste regel in Brazilië is dat je niet met dure spullen ‘te koop’ moet lopen. Nou is dat wat betrekkelijk, want je ziet met enige regelmaat Brazilianen lopen met een dikke spiegelreflex en met grote regelmaat met compactere fotocamera’s, iPhones en wat dies meer zij. Het valt misschien wel mee met de diefstal- | overvalrisico’s in Brazilië, vooral op drukkere plekken. Toch laat ik mijn grotere superzoomcamera (ik heb geen spiegelreflex) meestal thuis in Brazilië. Uitgaande van het feit dat veel mensen tegenwoordig een compactcamera en|of slimfoon hebben, gebruik ik op straat meestal ook een compactcamera met nog altijd een respectabele zoombereik van 20x. Dat valt niet meer zo op.

Foto van 
	fotograaf met compactcamera Ik heb me wel aangewend om even om mij heen te kijken, voordat ik de camera uit mijn broekzak trek, want laten we wel wezen: er is ondanks de toegenomen welvaart in Brazilië nog steeds een grote groep die zijn geld verdient met de misdaad. Een straatjochie dat ons een tijdje min of meer volgde in Rio, hield ik scherp in de gaten en ik wachtte voor de zekerheid even met het maken van foto’s. Overdreven? Misschien wel, als je om je heen Brazilianen vrolijk foto’s ziet knippen, maar ik blijf voorzichtig. (Ik ben twee keer in Brazilië overvallen, overigens verspreid over een periode van meer dan twintig jaar.)

Nog even over het fotograferen zelf. In de Tropen kun je, zeker hartje zomer (winter in Nederland), beter niet in vol zonlicht fotograferen tussen ruwweg 11 en 15 uur. Het licht is dan erg hard (contrastrijk), al kunnen digitale camera’s mede door de vele mogelijkheden van bewerking achteraf daar wel beter mee overweg dan de ouderwetse fototoestellen met film. Overigens houd ik mij zelf niet zo erg aan die regel, want vaak kom je niet terug op die plek en dan heb ik liever die harde foto van wat ik mooi vond dan helemaal geen foto. En zoals gezegd, vaak valt het resultaat na bewerking nog wel wat mee.

Voor het overige is fotograferen natuurlijk overal hetzelfde. Goed kijken, de tijd nemen om een goede compositie te vinden en dan pas afdrukken. Bij digitale fotografie is de verleiding groot om maar te blijven knippen, maar even de tijd nemen geeft betere foto’s en dan hoef je minder foto’s van hetzelfde te maken. Dat scheelt thuis bij het kiezen en bewerken heel veel tijd. Hoe veel mensen hebben inmiddels virtuele schoenendozen vol met talloze onuitgezochte digitale foto’s?

Meer Brazilië | Contact